Amazing!

Elke keer als ik een stukje voor mijn blog heb geschreven, dan denk ik achteraf…oh ik had dit er nog in wil zetten of dat ben ik vergeten te schrijven. Nu dus een blog met de dingen die ik al eerder had willen schrijven…deze gebeurtenissen hebben dus in de afgelopen 5 weken plaatsgevonden.
Zoals het hoge bezoek van de prinses van Engeland, prinses Ann…zus van Charles. Wat een belevenis, de prinses zou op het schip komen en een rondleiding krijgen. Ook op de afdelingen van het ziekenhuis. Iedereen helemaal enthousiast,een aantal britse verpleegkundigen mochten wat vertellen over een eental patienten. En zo schattig, de kinderen op de afdeling vonden het ook zo leuk dat er een echte prinses hun kwam opzoeken! Het bezoek was soort van hilarisch, de prinses zou 3 minuten op Afdeling A zijn en vervolgens 3 minuten op Afdeling D. Echt elk moment van de rondleiding was op de minuut gepland! Te bizar. Oja en alle toiletten waar de prinses langs kwam werden vrijgehouden….mocht de prinseselijke hoogheid naar het toilet moeten, dan mocht er niemand anders in die ruimte zijn. Om eerlijk te zijn, ik ben het schip ontvlucht….het was mijn enige vrije dag en ik mocht toch niet op de afdeling rondlopen. Lang leve het strand! :)
Elke keer als je hier ergens naar toe wilt is het zo’n belevenis, mensen proberen je aan alle kanten op te lichten. In hun ogen zijn alle blanken steenrijk…en in vergelijking met de mensen hier kun je ook wel stellen dat we steenrijk zijn. Alleen ze snappen niet dat de mensen van Mercyships niet een of andere luxe vakantie hier houden en dat we moeten betalen om hier te werken. Dus dan is het wel vervelend als ze zonder te blikken of te blozen het tienvoudige voor een taxirit vragen. Ik vind het echt niet erg om wat meer te betalen….maar het moet niet te gek worden. Zo hadden we een taximotor genomen, met zn tweeen achterop. Van het begin tot het einde heeft de bestuurder zitten klagen dat we hem te weinig wilden betalen en dat hij zo ver moest rijden….en dan te bedenken dat we hem alsnog het driedubbele betaalden van wat hij normaal zou krijgen voor een rit….
Een tijdje geleden hadden we een jongen op de afdeling liggen die voor operatie zou gaan. Toen ik hem zag schrok ik, hij zou 20 jaar oud zijn…maar hij leek eerder 12. Hij woog 40 kilo!!! Arme jongen, de operatie is gecanceld…hij bleek AIDS te hebben. En mensen met AIDS worden niet geopereerd. Mijn hart brak. Het is zo frustrerend dat je niet iedereen kan helpen. Zoals het kleine meisje van 5 jaar oud met een grote kwaadaardige tumor op haar oog. Mensen met kanker kunnen we ook niet helpen, daar zijn veel nabehandelingen voor nodig…en de missie is hier haast op het einde. Ze heeft wel een aantal chemo’s gehad en de tumor bij haar oog is verwijdert…we hopen haar over te dragen aan een local ziekenhuis. Maar goed, dat is maar afwachten wat ze daar voor haar kunnen doen.
En afgelopen weekend hetzelfde verhaal met een meisje, Fatmata, van 1,5 jaar oud. Een poppetje om te zien, helaas het kindje heeft een groot gezwel in haar nek. Zo groot als de helft van haar hoofdje. Thanks to God dat het niet kwaadaardig is, alleen omdat we hier nog maar een aantal weken zijn is het te risicovol om nu te opereren. Al ser complicaties optreden zijn we hier niet meer om haar te helpen. Toen de dokter wegliep, barste de moeder in huilen uit. Het enige wat ik kon doen was naast haar zitten, mijn arm om haar heen slaan en meehuilen. Het enige goede nieuws is dat ze over een jaar als een van de eersten wordt geholpen, wanneer het schip weer terug komt.
En hier zou mijn blog eindigen, ik had hem namelijk gisteren al geschreven maar nog niet op internet gezet. Ik heb gelukkig nog een fantastische aanvulling op het verhaal van Sia. Hoe amazing is onze God! Want we hebben via via te horen gekregen dat er een ziekenhuis in Guinea is die chemo’s doet. Dat is heel bijzonder voor een ziekenhuis in Afrika. Zij kunnen haar de aanvullende chemo’s geven…alleen de financieen moesten nog geregeld worden. Iemand anders had dit verhaal vanSia al eerder op haar blog gezet….en er was een oud vrouwtje in haar kerk die haar geld wilde geven. Ze had gezegd: ‘ veel geld heb ik niet, maar wat ik heb dat geef ik’. De vrouw gaf 30 dollar. We hebben uitgerekend dat er 130 dollar nodig is, nou die overige 100 dollar kunnen we met alle nurses van de afdeling wel opbrengen. Alleen God had een groter plan. Namelijk een vrouw hoorde ‘ toevallig’ het gesprek van de verpleegkundigen die het hierover hadden in de koffiepauze. De vrouw staat op en zegt: ‘ Voordat ik naar het schip kwam zei God tegen me dat ik 100 dollar mee moest nemen voor een kind. Alleen zei Hij niet voor welk kind. Nu ik jullie verhaal zo hoor, moet dit het kind zijn wat God bedoelde.’ Wat geweldig he, God had alles al gepland voor dit kleine meisje…tot in de details! Alles is geregeld, ze krijgt vrijdag haar 2e chemo en daarna zal ze vervoerd worden naar het ziekenhuis in Guinea. Praise God!